bugün itibariyle benle beraber tanıdığım pek çok insan final haftasından önceki son haftasonuna girdi. son bir haftadır hepimizin üzerinde bir ağlaklık...
üç gündür finallere nasıl çalışacağımın, hangi ders notlarını alacağımın ve dersleri geçmek için finallerden almam gereken notların neler olduğunu hesaplıyordum. düne kadar planlarımı tamamladım.
ne zaman ki iş oturup çalışmaya başlamaya geldi, metalik bir kütlenin tele çarpmasının sesini duymamla beraber jetonun düştüğünü fark ettim: ben yumurta göte dayanmadan bir bok çalışamam.
uyku düzenimi oturtmak adına kıçımı yırttığım ve dersleri verebilme derdiyle yatıp kalktığım bir dönemden geçerken, her şeyi planlı programlı yapabileceğim konusunda kandırdım. ders çalışmaya başlamadan beş dakika öncesine kadar da umudum vardı.
kendime eziyet etmekten başka hiçbir şeye yaramadı bu planlar. sırası gelene çalışırım ben birader.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder