giderken "gelin size niçin askere gittiğimden bahsedeyim" diye bir yazı yazmıştım. hangi ruh hali içerisinde gittiğimi anlamak adına ona da bir bakabilirsiniz.
şimdi bu yazıda da hiç beklemediğim biçimde çok acayip geçen askerliğimi özetleyeceğim. özet diyorum ama dile kolay 6 ay, özeti de uzun olabilir sıkı durun lodoslama dalıyorum mevzuya.
öncelikle 16 aralık 2015 tarihinde Balıkesir Bakım Okulu ve Eğitim Merkezi komutanlığına acemi eğitimim için katıldığımı belirteyim. hem de koşa koşa! 361. kısa dönem içerisinde buraya katılan ilk kişi olduğum için yaş kütüğüne plaket çakma işi de bana düştü. yemin töreninde "sayın komutanım" diye başlayan bir metni ezberleyip yüzlerce misafir, bakım okulu komutanı Tümgeneral Mehmet Akyürek ve Korgeneral Mehmet Daysal'a okudum ve yaş kütüğüne plaketi çaktım. (hatta bunun videosu var da bilmiyorum paylaşır mıyım...)
karakteriniz askerliğe ne kadar zıt olsa da verdiğiniz selamı resmi kıyafetleri içinde bir korgeneral aldığı zaman duygulanıyorsunuz. herkes "heyecanlanma" dedi ama kimse duygulanacağımdan bahsetmedi... bununla beraber balıkesir'de bi bok yok ve buz gibi soğuk oluyor. bi daha anca içinden geçer güzel yerlere giderim.
10 Ocak 2016'da İzmir'de Ege Ordusu Komutanlığı Bakım Birliği'ne usta birliği için katılış yaptım ve balıkesir sağolsun ilk günler it gibi hastalıkla geçti. burada ilk başta birlik astsubayının yanına yazıcı olarak görevlendirdiler, bi ton saçma sapan evrak işiyle falan uğraştık, bildiğin memuriyet...
ancak bütün askerliğimi şekillendiren olay ilk ayımı tamamlamadan gerçekleşti.
dediler ki bu yıl EFES 2016 Birleşik Müşterek Fiili Atışlı tatbikatı ilk kez yabancı ülkelerin katılımıyla gerçekleşecek. bu tatbikatın 400 sayfalık bir senaryosu var. ingilizce'den türkçe'ye çevrilmesi için dil bilen personel lazım. koca Ege Ordusu'ndan bir avuç er, o işe giriştik. "Kozmik Bina" da dedikleri İstihbarat ve Harekat Başkanlıklarının bulunduğu binada bize verilen laptoplarda 1,5 ay gibi bir süre çalıştık.
burada bir virgül koyup ekleyeyim. asker olduğum süre içerisinde ne görev verildiyse elimden geldiğince nizami olarak yaptım. ancak gerçekten tsk'ya, vatana hizmet ettiğimi hissettiğim zaman, bu görev kapsamında çalıştığım zamandı. zira herkesin yapabileceği bir işten ziyade 18 sene okul okumuş olan benden beklenmesi mantıklı bir görev verilmişti. hakkını vererek de yaptım.
dil bilen personel olarak EFES 2016 tatbikatı kapsamında tonla iş yapıldı. Gün geldi tatbikatın senaryosunu (Skolkan Scenario olarak bilinen bir senaryo varmış ve bu senaryo pek çok tatbikatta revize edilerek kullanılıyormuş, merak eden internetten araştırabilir) çevirdik, gün geldi tatbikat kapsamında gelen hayali mesajları ve mesajlara yanıtları çevirdik, gün geldi suudi arabistan'dan, pakistan'dan, katar'dan, polonya'dan, almanya'dan gelen misafirleri karşıladık, gün geldi seferihisar, menteş, urla, sığacık köşe köşe gezdik.
 |
| Takdir'in tamamını scan edip atacaktım ama göte gelmekten korktum. TMİ bitsin koyarım. |
mart ve mayıs ayı ağırlıklı olarak EFES 2016 ile geçse de nisan ayında Bakım Birliği'ndeki görevime döndüm; ancak bu sefer birlik astsubayının değil, personel astsubayının yanına.
askerde yaşadığım bir diğer ilginç olay ise aslında Sedat ile tanışmam oldu. (El salla lan Sedat, ünlü oldun burayı nerden baksan 10-20 kişi okur...). Acemi birliğinden beri beraber olduğumuz bu adam hem karakter, hem de hayatlarımız bakımından bildiğiniz ruh ikizim. neyse, normalde personel astsubayının yazıcısı Sedat'tı ben de astsubayın kendisinden ziyade Sedat'ın yardımcısıydım.
bu süreçte yine dil bilen personel olmaktan dolayı bir süre Askeri İstihbarat Bölüğü'ne görevli tek er olarak gidip gelmeye başladım.
son olarak mayıs ayında EFES 2016 çalışmalarına paralel olarak verilen bir Hazır Kıta görevi de vardı ki hiç derinlemesine giresim yok. 9 erbaş/er gün içindeki görevlerimizin üzerine haftada 45 saat komutanlığa yapılabilecek saldırılara karşı nöbet tuttuk ki bir noktadan sonra grup terapisi seanslarına döndü bu uzun nöbet süreleri. hal böyle olunca izmir'de bile olsanız cem karaca'nın nöbetçinin türküsü şarkısını dinlediğinizde tribe giriyorsunuz.
tüm bu şartlar altında ömrümüzden bir ömür gitti. "gittin de iyi mi oldu?" diye soranlarınız olabilir, ancak zaten iyi ya da kötü olsun diye gitmemiştim ki.
her şey bir yana bir kez olsun sırf postallarla papatya ezmek bile bir şey katabiliyor insana, eğer her şeyden bir şey öğrenmek çabasındaysanız. işin arkasındaki metaforu siktir edin, "nasıl oluyor da bir çiçeği incitebiliyorum" diye kendinize soruyorsunuz ki o konunun sonu gelmek bilmiyor.
daha söylenecek çok şey var, ancak kol kırılıyor yen içinde kalıyor.
sonuçta, bitti ve döndüm.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder