yazar kilitlenmesi

"yazamamak" eyleminin psikolojideki karşılığı.

jerome david salinger... ünlü edebiyatçı en bilinen eseri "çavdar tarlasında çocuklar"ı yazdıktan sonraki 40 sene boyunca bir şey yayımlamamıştır. 74'ten bu sene ocak ayında vefat edene dek de röportaj vermemek için direnmiştir.

moby dick'in yazarı herman melville, yazdığı üç romanının ardından tanınırlığını yitirir olmuştur.

californication dizisinde hank moody, secret window filminde mort rainey'nin yaşadığı durum...

bunu neden anlatıyorum? çünkü aynı durumdan muzdaribim ve benim derdim bunların çok da ötesinde... hayır, hiç de abartmıyorum. abarttığımı düşünen, içinden "bunun götü kalkmış" diyip gülen varsa şimdi siktir olup gidebilir ve yazının devamında yapacağım açıklamaları da okumakla zaman yitirmemiş olur.

yazının başından beri bahsettiğim yazarlarla bir benzerliğim olduğunu ya da onlar kadar iyi bir yazar olduğumu bırakın bir yazar olduğumu bile iddia etmiyorum. hep söylediğim gibi ben sadece "yazmak" eylemini yapan bir insanım ve eğer "yazarım" diyorsam bu eylemi geniş zamanda çektiğimden ötürüdür. her neyse.

durumun vehameti ise şuradan gelmekte. bahsettiğim yazarlar kendilerini kanıtlamış, tarihte iz bırakmış olan insanlardır. oysaki benim henüz elle tutulur hiçbir çalışmam yok ve üstüne yazamıyorum. kulağa trajik gelmiyor mu? size göre belki hayır, ama -haliyle söz konusu benim hayatım olunca- bana göre evet...

bu yaptığım da yazmak, belki ama bu her okur yazarın yazabileceği tarzda bir yazı. nedir ki iki google araması yap, sonra gel aşikar olanı anlat. yoo dostum, yoo.

bunca zaman iyi kötü bir şeyler yazdım. aralarında binlerce beğenmediğim oldu. bir kaç tane de beğendiğim... şimdi beğenmediğim bir şeyler bile yazamıyorum... yazdıklarım da -dediğim gibi- ancak her okur yazarın yazabileceği seviyede... bir facebook kullanıcısından, bir twitter kullanıcısından daha fazlasını yazamıyorum.

yapabileceğim hiçbir şey yok.

okuyanlarda "he he çocuk heves etmiş bir şeyler yazmış. aferim en azından çabalamış." etkisi uyandırmaktan korkuyorum. yazdıklarımı açıp okuduğumda ben böyle hissediyorum...