hepimiz insan olarak çuvalladık

iyiliğin, güzelliğin, dürüstlüğün, arkadaşlığın ve aşkın nasıl yüce kavramlar olduğundan bahsedip sonra da tüm bunlarla çelişmek, dünyayı daha iyi bir yer yapmadı. sadece kendisini öldürmek niyetinde olanlara bir sebep verdik.

her fırsatta insanlığa dair bir umut yeşertip sonradan aklın almadığı, ruhun kaldırmadığı bir hayal kırıklığı yaratmak insanoğlunun en başarılı icadı oldu. bunu ilk söyleyen ben değilim, sana burada çok önemli bir bilgi veriyor da değilim; ancak söylemeliyim ki dünya güzel bir yer değil. hiçbir zaman olmadı ve hiçbir zaman da olmayacak.

arada bir birilerinin ne kadar çirkin, aptal ve başarısız olduğumuzu hatırlatmasında bir sakınca yok. hatta hiçbir zaman güzel olmayacak bu yerde, içimizde, bir zayıflık anında yeşeren umuda aldanmamamız gerektiğini daha iyi anlatabilecek bir şey de hayal edemiyorum.

çirkin, aptal ve başarısız olduğumu bana hatırlatacak birinin olmayışını kendi varlığımla kapatıyorum. bu sayede ağzımda sigara ve elimde sikim, yüksek sesten duyma kaybı yaşadığım bir barın, bok ve sperm kokan bir tuvaletinde işemeye çalışırken birden bire aydınlanan zihnim beni umutsuzluğa sürüklemiyor, aksine haklı olduğumu daha iyi anlamama yardım ediyor. 

gerçekten fikrine değer verdiğim bir kişi çıkıp da "orhun, yüzünde insanda güzel gözüken bir şey bulmakta zorlanıyorum. yıllar boyu senden aptal insanlarla yaşamış olman senin aptal olmadığın anlamına gelmiyor. ayrıca da bir takım kelimeleri hiçbir şey ifade etmeyecek biçimde yan yana diziyor oluşun seni yazar yapmıyor ve hiçbir zaman da yapmayacak." deseydi de sanırım şu an olmaya çabaladığımdan farklı bir insan olmamı sağlamazdı.

bu yazıların uygun bir bitişe sahip olmamasını çok seviyorum.

her neyse... daha neyi okuyorsun oğlum? bitti hadi dağılıyoruz.