rüya/kabus, birtakımzımbırtılar ve lise

çok acayip rüyalardan uyanarak başladım bugüne. hâlâ kabuslara, rüyalardan daha çok saygı duyuyorum.

bazen sadece önüne bakmak durumunda oluyor ya insan, ben bunu beceremiyorum. bir de çocuklar gibiyim. hani bir sefer bisikletten feci biçimde düştü diye bir daha hiç binemeyen insanlar var ya, hah işte aynen öyle. korkuyorum.

hakkında "orhun, böyle bir insandır." gibi bir cümle kurulabilecek kadar keskin bir insan olmaya çalıştım hep. tek seferde derdini anlatabilen net bir insan... düşüncede soylu, eylemde zayıf...

bir de şu aralar iyice sık duyar oldum "niçin bu yüzüğü takıyorsun?" sorusunu. bu  soruya cevap verecek olsaydım, çoktan bu blogta bir yerlere yazmış olurdum. onların bir hikayesi olabilir ve onlar bana bu hikayeyi hatırlatıyor olabilir. ama bu, bunu sizinle paylaşacağım anlamına gelmez. o yüzden sormayınız. müteşekkirim.

durduk yere aklıma bir şey geldi de sinirlendim bir de. lisede saçma sapan seviye tespit sınavlarında başarılı olanları dahil edecekleri bir kurs projesi yapmaya kalkmışlardı. bizi bir yere topladılar bunu bildirmek için. laf arasında bunun adil olmadığını, burada olmayı hak eden başka arkadaşlarım olduğunu ve eğitimdeki fırsat eşitliğine aykırı bir davranış olduğunu söyleyecek oldum. oradaki bir başka öğrenci de buna gayet alaycı biçimde gülmüştü.

o gülen kimdi, neciydi hiç hatırlamıyorum. aklımda kalan, yeni doğmuş bir orospu çocuğu şenliğindeki kahkahası ve duvarlardan sektire sektire sikmek istediğim ağzı ve yüzü. amına koduğumun gavatı, bak yine sinirlendim.

yazıyı bitirirken yine hak edene, gerekli küfürleri ettim, huzurluyum.

yazacağım yazıya sokayım,
ben gidiyorum.