intihar fikri olmasa, kendimi çoktan öldürmüş olurdum
benim yaşımdaki biri insanın, mütemadiyen ölümü düşünerek yaşıyor olması kimilerine şairane, kimilerine trajik geliyor olabilir. banaysa hiç adil değilmiş gibi geliyor.
kendinden nefret ettiğin, utancın benliğini sardığı hayatın (ki aslında tüm hayatların) sonunda ölüm olması insana huzur veriyor. her şeyin nasıl biteceğini çok iyi biliyorsun da o noktaya nasıl gelineceğini merak ediyorsun işte.
insan bazen ağız ishaline tutulmuş insanlara maruz kalmamak, durduk yere mutsuz olmamak istiyor insan. tüm bu meselelerden sorumlu yüce varlık ve onun minionları bunu çok görüyor bazen.
halbuki değil.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder