logos spermaticos -11-

fanilerle aynı topraklara basmayı reddettiğim şu günlerde, zaman hızlı geçiyor.

"baktın dibe gidiyorsun, devam et."

winston churchill ile bir benzerliğim varsa şayet, bu benzerlik kesinlikle puroya olan bir düşkünlük ya da politik zeka değildir. herhangi bir benzerlik olduğundan da şüpheliyim. ancak pek alakamın olmadığı ve tarihsel kişiliği de dahil pek siklemediğim bu adamın bu sözüne destek çıkabilirim.

rüzgarın tersine dönmesi, birkaç dakikayı dahi almıyor. bir hafta öncesine kadar hezeyanlarla dolu küçük (?) karamsar kafamın içindeki umutsuzluk, yerini mutluluğa bırakıyor. neyse ki mutluluk hormonlarını hiçbir bünyenin uzun süre salgılayamayacağını bilecek kadar gerçekçi olduğumdan ötürü, problemim kendi kendini çözüyor. o kadar çok zaman olmuş ki, mutlu olduktan sonra ne oluyordu onu unutmuşum.

"ağır kan kaybıyız..."


fakat inatçılığımızdan ötürüdür ölemeyişimiz. bazen içimizde durduk yere beliren ümit, küçük bir kız çocuğu olarak vücut bulsa; nefesini kesecek kadar sıkı sıkı sarılasım gelir. hiç hazzetmiyormuş gibi göründüğüm; fakat içten içe çok sevdiğim insanlar gibi...

ayrıca ikinci dönem başladı. hayır, sızlanacak değilim; fakat pazartesi günlerimi piç eden zihniyete kakayım...