dünyadaki tüm boş zamana sahipken bir iş beceremiyor olmanın verdiği haklı gururu yaşıyorum. dersler arası uzun aralar ve alınamayan dersler, tam da ihtiyacım olmayan şeyler. tüm bunlar sonu gelmez can sıkıntıları vermek için oldukça yeterli şeyler. bir sınırım yok. memnun olmuyorum. oynadığım oyunlar, dinlediğim müzik, izlediğim filmler artık zaman geçirme misyonundan başka bir şeye hizmet etmiyor. zihnimi tatmin etmekte güçlük çekiyorum. okulumun verdiği umudun hemen ardından yarattığı hayal kırıklığı dengemi bozuyor. kendimi, çizilmiş sınırlar içinde hapsedilmiş buluyorum. yarı erotik, hayli ağzı bozuk olan "ben" yerini kasıtsız aptallığa bıraktı. fakat insanlar değişmez. hepimiz neysek, o'yuz. hiçbir şey beğenmez, intihara meyilli, küstah, sefil ve mutsuz piç geri dönecek. her zaman geri döndü. gittiğinde ardında bıraktığı tek kıymetlisine, sevgisine, iyi baktım. çünkü "o" olmadığı zaman, sadece çekilmez bir sefil herif kalıyor geriye. ayrıca da param yok. birkaç güne kalmaz bir yaş daha yaşlanacağım ve bir önceki kadar meteliksizim. neredeyse şarköy'e gitmeseydim diyeceğim, ama demeyeceğim. abime ayıp olur. limitine dayanmış kredi kartını bana veren bankam, istediği an taşşaklarımı haczedebilir.
kustum hep buraya.
cürmüm kadar selam ederim.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder